vrijdag 22 oktober 2010

Wat een gedoe!

De afgelopen weken leven we op auto-pilot. Veel afspraken, veel doe-dingen, de kids en al hun beslommeringen. Druk, druk, druk. Tot gisteren, tenminste dat hoopte ik. ik kwam thuis van een heerlijke lunch bij Cargill. Echt top! Nam een kop koffie en ging eens lekker zitten. nog geen uur zat ik, nog geen uur. Het schoolhoofd belde dat Olav was gevallen, op een betonnen blok. Dus hup in de auto, en 25 minuten lang je opvreten omdat je niet weet wat er gebeurd is en je ook niet kan indenken hoe je hem daar zal aantreffen. Welaan met een flinke jaap in z'n achterhoofd. Zeker 5 cm voor de nauwkeurigen onder ons. En dus vertrok ik met twee huilende ventjes richting Ziekenhuis. Eén omdat 'ie' het naaien niet wilde zien en één omdat 'ie' niet genaaid wilde worden ......................
Gelukkig was de hubs ook onder weg naar het ziekenhuis en konden we nog net voor de ingreep Lennard afgeven. Al met al viel het reuze mee. En Olav die maakte de dokter en de zuster regelmatig aan het lachen. Ik denk dat 'ie' het nog het ergste van al vind dat er een stuk van zijn haar is afgesneden en natuurlijk dat ie de komende week rustig aan moet doen net nu de klas op het punt staat het "Olympische Spelen" project af te sluiten. Mijn stoere man!

2 opmerkingen:

  1. Verdorie, dat moeten 25 lange minuten geweest zijn zeg! Van harte beterschap aan die stoere man! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "Toevallig" hier uitgekomen via ?? weet al niet meer via welke blog.... Je schrijft leuk! Beterschap voor je oudste zoon en sterkte met je jongste!

    Gr, Inge

    BeantwoordenVerwijderen