Op de Maasfortbaan is het nummer 65 en dan plots 11 en Kome Nete is op nr 13 *Schrik* Gelukkig liepen er enkele keurig gekapte dames in hun mooiste jurkjes voorbij die duidelijk opweg waren naar een feestelijke gebeurtenis. Ik volgde hen op veilige afstand al hadden ze mij rap door (ik zal geen goede rechercheur zijn). Inmiddels was mijn 'baas' ook gearriveerd en tezamen gingen we binnen. Een beetje vreemd is dat altijd wel natuurlijk om zo maar binnen te stappen op een receptie waar niemand je kent.
We werden al snel voorzien van hapjes en er was wat te lezen en een filmpke over de afgelopen jaren. Als snel werd duidelijk dat de voedselbedeling en de sociale kruidenier in het zelfde gebouw waren onder gebracht. Ik heb nooit geweten dat er verschillende soorten voedselhulp zijn. De EG gebruikt zijn overschotten door deze gratis aan kansarmen te verstrekken. Daarnaast bestaan ook nog de voedselbanken. Dit is een meer gesubsidieerde vorm van hulp. Beiden hebben een apart ticket op de artikelen zodat deze niet als 'normale' artikelen over de toonbank mogen gaan. In Lier hebben ze zowel de EG-voedselhulp als de voedselbank als de sociale kruidenier onder één dak. Iets wat in Mechelen niet het geval is. Daar zijn de spullen alleen te koop tegen gereduceerde prijzen. Er wordt niets weggeven. Daar zit een filosofieachter: als mensen voedselpakketten willen krijgen zijn daarvoor andere instanties in Mechelen. En ten tweede wordt er een beroep op de mensen zelf gedaan. Ze moeten er zelf voor instaan dat ze voldoende middelen hebben om dingen te kunnen kopen. Daarnaast geeft het de mensen die in het winkeltje komen toch een gevoel van eigenwaarde. Ze hebben hun spullen gekocht en hebben niet louter en alleen hun hand op gehouden om iets te krijgen.
Al met al vond ik het erg leuk om eens te zien hoe het 'op een ander' is en dat anderen zich ook vrijwillig zo enthousiast inzetten voor de 'zaak'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten