De dames hebben hier al weer dagen een strijd omtrent kleding en accesoires. Zo ook deze morgen. Maar ik probeerde het me niet aan te trekken en hield het hoofd nog koel. Na de schoolrun (Piene naar het station en Karlijn naar school) kwam ik thuis en voelde me zo moe dat ik per direct in mijn bed dook. Berend had om 11.15 uur een afspraak bij de dokter en zou daarna door rijden om de meisjes op te halen Krijg ik om 12.30 uur een telefoontje: ze hebben een ongeluk gehad. Gelukkig niet al te veel schade alleen een geknakt ego......................
Ik voel me misselijk worden en ga retour naar bed. Lennard kan het niet laten en komt regelmatig even kijken hoe het met me is (mede om te informeren of we nog wel tompelpoezeren gaan maken). Nadat ik in een bodemloze slaap zakte schrok ik plots wakker en hoorde een gerommel van jewelste in de keuken. Blijkt: de boel zit weer verstopt weeral een overstroming ............. aaaaaarrrrrgggg mag ik weer naar bed????
Ik voelde me met de minuut slechter worden en het eindigde in een giga huilbui waar geen einde aan leek te komen. Manlief ging echter stug door en ik probeerde nog een maaltijd te preparen terwijl ik mijn pols verbrande (flinke blaar).
Als kers op de taart kwam Karlijn nog even vertellen dat vriendjelief onderweg was naar de spoed (de gehele avond blijven we in spanning maar gelukkig valt het allemaal mee)
Dagen als deze moet je maar niet te vaak hebben want dan kun je de 'Toko' beter sluiten ..............
PS 's Avonds realiseerde ik mij dat ik Lennard had beloofd om samen tompoezen te gaan maken en dat ik dat dus alsnog vergeten ben :((( Ik zal het in het weekeinde goed moeten maken met hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten