Maandag:
De jongens gaan op proef naar hun nieuwe school. Hubby en ik mogen erbij blijven tijdens de kring en wat opvalt is dat de jongens eigenlijk direct worden opgenomen in de groep. Kids wijzen ze de weg, nemen ze op sleeptouw. Ze kijken hun ogen uit. om 12.30 uur gaat de telefoon en worden we op gebeld met de vraag of de jongens misschien niet vanaf donderdag al willen komen, het gaat ten eerste zo goed en ten tweede staan er allerlei groepsactiviteiten op het programma en dat helpt bij de integratie. Na overleg met de jongens besluiten we dat dan maar te doen en te keizen voor de snelle en korte pijn. want dat het pijn gaat doen dat is wel duidelijk!
Dinsdag
Na een slapeloze nacht gaan hubby en ik richting school en gooien de bom! Verontwaardigde gezichten. onbegrip en tranen zijn het gevolg. Omdat 's middags ook een traktatie moet volgen gaan hubby en ik op strooptocht en kunnen we na de lunch het meegeven aan de jongens. Om 16.00uur krijg ik enkele ouders met vragen die ik zo oprecht mogelijk probeer te beantwoorden (waarom heb ik het gevoel dat ik me moet verantwoorden?) Eénmaal thuis vertelt Olav dat de meester had gevraagd waarom hij van deze school ging en toen Olav zei dat hij er niet over wilde praten begon de meester te 'raden' naar de oorzaak. Olav zweeg.
Woensdag
De jongens zijn in tranen en willen op deze school blijven en will hier niet weg. Dat er geen weg terug is doet pijn en maakt ze verdrietig. De vastenvoettocht is het laatste waar ze op deze school aan deelnemen. Na afloop nemen hubby en ik afscheid van de leerkrachten. De leerkracht van Olav loopt langs ons en zegt niets. Wij zwijgen!
Donderdag
De jongens gaan naar hun nieuwe school en dat is vermoeiend. Ze hebben er wel zin in maar toch geeft het ook veel spanning en het afscheid van gisteren zit nog vers in het geheugen. Als ze de geitjes en de konijntjes op het terrein zien hoppen ontdooien ze snel. Dit is toch ook wel leuk. 's Avonds bak ik cakejes en samen met Piene en Martijn versieren we ze met glazuur en gekleurde eitjes.
Vrijdag
Nadat hubby uit de nachtdienst komt gaan we met z'n vieren opweg naar het paasontbijt. In de refter staan de tafeltjes al klaar. Gedekt en al. Op enkele lange tafels staat het lekkers dat een ieder heeft meegebracht. We krijgen complimenten voor de cakejes!! Het is een ongedwongen samen zijn en iedereen heeft plezier. Na het ontbijt gaan wij snel naar huis. Hubby moet nodig onder de wol en de kids gaan nog even naar hun lokalen. in de namiddag hebben ze een paasspel dat wordt afgerond met het uitdelen van eieren. De sfeer is goed en de jongens hebben genoten.
We zijn allemaal erg onder de indruk van de afgelopen week. Afscheid en nieuwe indrukken.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de autorijlessen die hubby gaf aan Karlijn. Over het feit dat martijn de hele week bij ons heeft gelogeerd en dat dat zo een toffe jongen is. Dat Piene een werkstuk moest maken en dat hubby en Martijn zich daarover ontfermd hadden. Dat Piene ook nog extra op school moest blijven en dat we dus een hele slechte week hebben gehad op het gebied van 'gezond eten'.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de autorijlessen die hubby gaf aan Karlijn. Over het feit dat martijn de hele week bij ons heeft gelogeerd en dat dat zo een toffe jongen is. Dat Piene een werkstuk moest maken en dat hubby en Martijn zich daarover ontfermd hadden. Dat Piene ook nog extra op school moest blijven en dat we dus een hele slechte week hebben gehad op het gebied van 'gezond eten'.
Maar het beste is nog dat we nu al kunnen zien dat Olav rustiger wordt. En dat was waar het hier allemaal om draaide. Onze onhandelbare zonen die eigenlijk toch niet zo onhandelbaar blijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten