Bloggen als Therapie

Lately gaat er veel door mijn hoofd. Ja, ja, het kan denken..............nee maar echt. Na 10 jaar België heb ik mij toch behoorlijk aan een introspectief onderzoek onderworpen en ik ben tot de pijnlijke conclusie gekomen dat ik in deze 10 jaar tijd min of meer ben verzand in een eenzaam mens. Nou ja echt eenzaam voel ik mij niet. Ik ken vele mensen in de wereld maar veelal is deze 'vriendschap' er eentje op afstand. door het internet heb ik contact met de buitenwereld.

Maar helaas heb ik hier in België weinig of zeg maar liever GEEN vrienden. Ik dacht dat ik enkele vrienden had maar dat is anders gelopen. We hebben in ons gezin nogal wat dingen meegemaakt de afgelopen 10 jaar en daardoor zijn er ook vriendschappen gestrand. Lag dat aan mij? Waarschijnlijk wel. Het feit dat ik een gruwelijke hekel heb aan 'hoe het hoort' zal daar voor een groot deel tussen zitten.  Ik krijg daar de kriebels van. Zelfs als ik het opschrijf krijg ik al kiekevel van het idee. Nu is het probleem een beetje dat we wonen in een omgeving waar dat 'zoals' het hoort een beetje de regel is. Ik bedoel we wonen in zo'n keurige woonwijk met keurige tuintjes en keurige mensen met keurige kindertjes. Die gaan allemaal even keurig naar hun werk en komen even keurig weer thuis. Ik ben allerminst keurig en ook mijn kinderen zijn niet keurig. Die hebben vaak problemen op school omdat ze hun mond durven open doen omdat ze vinden dat rechtlijnigheid mensen tekort doet.

Toch is er iets vreemd gebeurd sinds kort. Ik ben gaan bloggen en meer nog ik ben andere blogs gaan lezen. Ik lees prachtige dingen .............. en ondanks het feit dat ik geen van deze mensen ooit heb ontmoet voel ik een zekere verbondenheid. Ik voel dat ze op een bepaalde manier zich niet conformeren aan hoe het hoort. En dat doet me toch zo'n goed!! Het geeft me het gevoel dat ik niet alleen ben. Oh en weet je wat het zelfs met me gedaan heeft?? Door al die blogs en links zag ik ook telkens allerlei mensen die handwerken of daaran gerelateerde dingen doen en dat heeft me geïnspireerd om dat weer terug op te nemen ...............

Dus hoe vreemd het ook mag klinken ........................ ik ben al die voor mij volledig onbekende bloggers dankbaar! Zij maken dat ik me verbonden voel met hen maar nog meer met mijzelf. Ik ben wie ik ben!

P.S. Trek het u niet aan ik ben morgen jarig en wordt 44 jaar dat zal de oorzaak wel zijn van deze emotionele incontinentie.................... gegroet, ik ga nu mijn haar kleuren want ik wil geen grijze haren op de verjaarsfoto's.

Benieuwd wat ik lees? volg het lijstje in de zijbalk ........................