donderdag 12 november 2009

Het Paard van ......................


Neeeeee niet van Sinterklaas. Piene onze 15 jarige dochter wil een paard. Een echt paard. Piene zal vanaf volgend jaar haar school vervolgen in de richting Dierverzorging aan de KTA Horteco in Vilvoorde. Ze is 'gek' van dieren en paardrijden is altijd al haar grote passie geweest. Een eigen paard is natuurlijk haar grootste wens! Goed. Nu ben ik degene die hier thuis tegenwerkt. "Papa wil het ook hoor!!" roept ze bestraffend tegen mij. En ik voel me natuurlijk weer een ouwe zeur. Vooral als Berend zich ook nog eens laat ontvallen: "Het eerste halfjaar zeker niet!" is de koop al bijna gesloten. Maar nee ik trap er niet in, althans niet zo snel. "Zo'n dier moet verzorgd worden hoor" werp ik tegen. "En wat kost dat allemaal niet?? En waar moet ie dan staan onze tuin is 'net' te klein. En wat eet zo'n beest en waar koop je het en en en en en ..................."
Piene ruikt haar kans en binnen enkele minuten heeft ze een website voor de dag getoverd met daarop alles wat je maar kunt bedenken over de verzorging en de kosten van een paard.
"Maar 4.500€ per jaar" zegt ze. Als ik over haar schouder een blik werp op de opgeduikelde website krijg ik zowat een rolberoerte. De aanschaf van het dier, de eerste kosten en alles wat er zo een aanschaf komt kijken komt samen op ongeveer 12.000€. Maar waar willen "ze" dat dier dan stallen?? En moet ik hen er dan elke keer naar toe rijden?? Nee we zijn er zeker nog niet uit ............................... Maar als 's avonds haar zus thuis komt krijgt deze al een hele verhandeling over haar heen over de do's and don'ts van het houden van een paard. Volgens mij heeft ze al stiekem een naam bedacht ..........................

P.S. 12 jaar geleden had ik het onzalige plan gekregen dat ik ook wilde paardrijden. Samen met een groepje vrouwen uit de buurt zijn we naar de nabijgelegen manege getrokken. Heerlijk leek het me, rijden op zo'n dier dat naar je luistert, wind door de haren .......................... Groot was de teleurstelling dat paarden niet bij voorbaat luisteren. Dat paarden bang zijn voor alles en dus bij het minste of geringste geritsel op hol slaan en het liefste allemaal tegelijk. Daarboven op kwam nog het feit dat ik galop veel te hard vond gaan, niks wind door de haren IK WIL ER AF EN WEL NU!!! En dus liet ik me van een galloperend paard vallen. Gevaarlijk natuurlijk. Lesgeefster hardstikke boos op mij en ik ben er nooit weer terug op gegaan. Ik heb het dus helemaal NIET op paarden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten